Wolfoppad 10 in Madagascar

Lest-best?

Hallo allemaal,

Na alle klim- / klauter - en wandeldagen beviel het ons erg goed aan de zuidwest-kust in het plaatsje Ifaty. Het eerste wat we hier wilden doen was de laatste tassen met kinderkleding naar het naastgelegen arme vissersdorp te brengen....... We konden niet zelf de kleding gaan uitdelen, want dan zou het binnen de kortste keren oorlog worden tussen de bewoners......Dus hadden we bedacht om het plaatselijke schooltje op te gaan zoeken en het daar af te geven. Aan de achterkant van het dorp zagen we al snel een paar gebouwtjes die op een school leken en toen we een lokaaltje binnenstapten hoorden we van het schoolhoofd dat de kinderen momenteel vakantie hadden, maar dat zij gewoon doorwerkte, vakantie of niet, er was altijd wel wat te doen, zei ze! Een leerkracht naar mijn hart. (H.) Deze vriendelijke dame vertelde ons precies te weten welke gezinnen de kinderkleding nodig hadden. En zo hadden onze laatste kilootjes , we hadden ongeveer 22 kilo in totaal mee..........., ook weer een goede bestemming gekregen. Onze super-chauffeur had ons onderweg al regelmatig gewezen op plekken waar de armoede groot was en als er niet teveel mensen bij elkaar waren konden we de kleding, die we al op maat hadden gesorteerd, rustig aan de moeders geven.

Dat er grote armoede heerst op het eiland werd ons al snel duidelijk en in het zuiden komt daar ook nog eens het gebrek aan water bij! We werden,tot vervelens toe, op diverse plaatsen geconfronteerd met heeeeel veel bedelaars, die niet van onze zijde weken, van jong tot oud, ze konden alles gebruiken..........Het bezorgde ons regematig een gefrustreerd gevoel.....want wij kunnen immers niet iedereen helpen, ook al willen we nog zo graag.

Kort samengevat: we hebben een fantastische reis gemaakt, zo ontzettend veel gezien, zo veel leuke contacten met de vriendelijke Madagassies, we hebben geholpen waar dat kon en we weten nu al dat we weer terug willen naar dit geweldige eiland, waarvan we nog niet eens de helft hebben gezien!.............

Voor nu maar weer de groeten van - El en Han.



Tonga Soa Vasa. ( welkom bleekscheet..! )

Hallo allemaal, daar zijn we weer uit het altijd zonnige en gezellige Madagaskar.

Wij zakken nu langzamerhand af naar het zuiden. In elk nieuw gebied waar we komen ziet alles er compleet anders uit, zowel het landschap, de omgeving als de huizen en de bevolking die steeds donkerder wordt.

We komen terecht in een stadshotelletje in Ambalavao en gaan gelijk op pad om de boel te verkennen. Het manlijke deel van deze bevolking is vast slechtziend, want we hadden aan de lopende band veel sjans en bekijks.... We hebben 2 hele grote markten bezocht, leuk met de kleintjes gespeeld en uiteraard foto's gemaakt.( die houden jullie nog steeds te goed, wifi is waardeloos, waar we ook komen ).In verband met goede vrijdag was er rijkelijk rum geconsumeerd door de mannen, die daardoor erg onvast op de benen stonden of in de goot lagen......

.Na 1 nacht weer verder naar de volgende bestemming, een groot natuurpark in de bergen, te bereiken via een 30 km. lang en hobbelig zandpad met grote gaten.We hebben wel meer op dit soort wegen gereden, maar dit sloeg alles!! Groot recpect voor onze altijd goedlachse chauffeur, die het toch maar steeds weer flikt om ons zonder kleerscheuren naar een volgende plek te brengen.Onderweg kwamen we honderden kleurig geklede mensen tegen, met, van alles op hun hoofd, tassen, emmers, zakken, enz. Ze kwamen van een 20 km. verderop gelegen grote markt, op hun blote voeten natuurlijk, zoals practisch iedereen hier!

Aangekomen bij onze overnachtingsplek Camp Catta, maakten we meteen kennis met de gids waar we de volgende dag een trekking mee zouden maken. Volgens hem was de tocht prima voor ons te doen ( totally flat....) maar het pakte wel even anders uit, het werd weer een enorm geklim en geklauter. Tussen het klauteren door heeft hij ons veel geleerd over de flora en de fauna, maar dit is wat ons het beste is bijgebleven............het blad van de vlinderstruik is uitstekend te gebruiken als zacht toiletpapier!! We mochten het van hem wel even uitproberen, maar we hebben gezegd dat we dat thuis wel zullen doen.Omdat in het camp voor ons de volgende dag niks bijzonders te doen was, besloten we samen met de chauffeur om verder te gaan.

Het volgende park lag ( op 6 uur rijden ) in het gebied van de Malagassy Grand Canyon, waar we een prachtige wandeling hebben gemaakt tot diep in de canyon. Het gebied kan zich makkelijk meten met de Amerikaanse Grand Canyon!!

Na al die fikse wandelingen genieten we nu van een 3 daagse strandvakantie in een prachtig bungalowtje aan zee, maar daarover de volgende keer meer. Voor nu de groetjes van.....El en Han.

Salam............Salami. ( groet en wedergroet )

Na het relaxte bezoek aan het eiland stond er de volgende dag weer een rit van 6 uur op het programma, die uiteindelijk 8 uur duurde! We waren op weg naar Residence Madalief, een guesthouse die onderdeel is van een Nederlandse stichting die ouderloze kinderen en alleenstaande moeders helpt. Degene die het heeft opgezet bleek een vrouw uit Groningen te zijn, die inmiddels al vele jaren op Madagaskar woont en erg goed werk verricht.

In de omgeving van ons guesthouse was een kratermeer en om die te bezoeken hebben we flink moeten klimmem en dat op 1600 m. hoogte, dus de ademnood was groot die dag,pfffffffffff. Gelukkig wist de chauffeur een adres van een Franse jongen, die een huiskamer restaurantje was begonnen. Daar hebben we lekker gegeten en konden we weer wat bijkomen van de vermoeiende tocht.

Hier in Madagaskar worden vele soorten rum gemaakt......( 40 % alcohol) en zo komt het regelmatig voor dat je onderweg laveloze figuren aantreft, die door voorbijgangers bij kop en kont gepakt worden en in een droge greppel gegooid om hun roes uit te slapen.

De dag na ons kraterbezoek zijn we naar een naburig stadje gegaan, de hoofdplaats van de pousse-pousse. Dit is een felgekleurde riksja die door menskracht getrokken wordt. Het was een drukte van belang in het stadje, zoveel verschillende vervoermiddelen die we nog niet eerder hadden gezien.

Na 2 nachten Madalief zitten we nu in een authentiek houten huisje op de top van de heuvel, als enige gasten. Om hier te komen moesten wij, maar vooral de chauffeur heel wat doorstaan, vanwege de verschrikkelijke weg, waar hij een pesthekel aan had. Alle zwaaiende mensen en vrolijke kinderen maakten veel goed. We hadden van te voren 3 grote zakken snoep ingeslagen en stopten regelmatig om dat uit te delen. We maakten dan meteen van de gelegenheid gebruik om een paar leuke fotootjes te maken. Die kunnen we helaas nog niet sturen, wifi veel te zwak. Maar.........wat in het vat zit........enz. Ons nieuwe onderkomen viel wel wat tegen, het was wel heeeeel erg basic. Binnen geen electriciteit, dus pikkedonker en de wind waaide door enorme kieren naar binnnen. Er vielen hier regelmatig flinke regenbuien, waardoor we in korte tijd bijna alle kleren nat hadden en ze niet meer droog konden krijgen.......In de omgeving van ons hutje woont een tribe, die bekend staat om hun prachtig versierde huizen. We moesten ons melden in een ' gemeentehuis', waar een overactieve ambtenaar iets op een stuk papier schreef en het vervolgens afscheurde langs een roestige nietjestang...........Daarna werden we voorgesteld aan de 'President' ,een man van middelbare leeftijd met anderhalve tand in de mond die het geld voor de gids incasseerde.........Vervolgens met gids op weg naar de 79 jarige 'Chief' die ook al armlastig bleek en ons vervolgens geld probeerde af te troggelen......... Daarna begon de rondleiding pas echt! Veel spelende kinderen op straat ( stelten lopen, knikkeren met dopjes en steentjes.) Het dorp staat inmiddels op de Unesco Erfgoedlijst en was zeer de moeite waard.

De volgende dag stonden we alweer vroeg in de startblokken voor een lange tocht richting het zuiden, met onze altijd vrolijke chauffeur Dany.

Murra- murra.........( kallempjes an!)

We beginnen bij het begin.......,want het voelt alsof we hier al een hele tijd zijn.

Bij het thuis inchecken van onze KLM vluchten was het voor de verandering eindelijk weer es gelukt om bij een rijtje van 3 stoelen, 1 raam- en een gangpadstoel te reserveren, zodat we hoopten dat de stoel tussen ons in leeg zou blijven.......en dat is gelukt! Dus over ruimte hadden we niet te klagen tijdens onze 12 uur durende vlucht, die verder helemaal vol zat!

Bij aankomst op Madagaskar om 23.15 uur begon het feest van : douane, visum, toeristentax, gezondheidsverklaring, trage bagageband die steeds vastliep en dat met 400 passagiers uit ons vliegtuig, dus dat schoot lekker op..... Toen uiteindelijk alles achter de rug was, werden ons de tassen uit de handen getrokken door een nieuwe beroepsgroep hier, de Madagassy bagagisten, voorzien van gele hesjes met hun beroep op de rug vermeld. Buiten stond onze knappe en charmante , donkerbruine chauffeur al op ons te wachten, want jaaaaaaa met ons nieuwe rijbewijs is de spanning van zelf rijden er behoorlijk van af, dus....dikke 4WD met chauffeur ingehuurd!!! Om half 2 lagen we uiteindelijk uitgeteld in ons hotelbedje.

De volgende ochtend sliepen we een gat in de dag, wat niet helemaal de bedoeling was, want........onze chauffeur stond alweer fris en vrolijk voor de deur. Dus dat werd zonder ontbijt de auto in, op naar het regenwoud. Na slechts 4 uurtjes rijden, want niet zo veel is op dit immens grote eiland. ( Madagaskar is net zo groot als heel Frankrijk en de Beneluxlanden bij elkaar........ ) Onderweg was er veel te zien, we reden door een prachtige omgeving en mooie dorpjes. Met een plaatselijke gids verkenden we het regenwoud en inderdaad in de regen hebben we 4 uur gesjouwd en heel veel bijzondere dieren gespot, die alleen hier op Madagaskar voor komen zoals allerlei soorten maki's en lemuren. Na het regenwoud zijn we off-road rijdend en daarna met de boot naar een prachtig resort op een eiland gevaren. Hier hoefden we niet op zoek naar de dieren, want ze kwamen te pas en te onpas bij ons op bezoek. Nadat we gisteravond aan 1 lemuur een oude banaan hadden gegeven, stonden/ zaten / hingen er vanmorgen , toen we onze bungalowdeur openden, een stuk of 9 te wachten op en aan onze veranda, een prachtig gezicht.......! Maar wij hadden geen voedertijd meer, want de boot was gearriveerd en we gingen weer terug richting het regenwoud hotel. Onderweg zijn we nog gestopt bij een dorpje, waar ze onze kinderkleding heel goed konden gebruiken. Dus we zijn weer wat kilootjes lichter......

Morgen vertrekken we naar het berggebied , zes uur rijden / hobbelen, de wegen zijn hier geweldig........ !! Groetjes van El en Han.


Bijna op pad,

Hallo allemaal,

A.s. maandag gaan Elly en ik weer op pad, deze keer gaat de reis naar Madagaskar. Ik heb jullie allemaal maar weer in de mailinglijst ingevoerd, zodat je af en toe over onze belevenissen kunt lezen.

Dit is alweer het tiende reisblog van Wolfoppad, dus we hebben een klein jubileum te vieren.......En we hopen natuurlijk dat er nog minimaal 10 bij zullen komen!

We hebben al gehoord en in de Lonely Planet gelezen dat er lang niet overal Wi-fi is op Madagaskar, maar we doen ons best om minimaal eens per week een verhaal te versturen........

Groetjes, Hanneke.


Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

DΓ© plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Hanneke